اهداف: اجرای مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان باعث حفظ انرژی و ثبات فیزیولوژیک نوزادان، کاهش استرس نوزاد و خانواده، کاهش مدت زمان بستری و هزینه های درمانی می شود. با توجه به فواید مراقبت تکاملی مطالعه حاضر با هدف «تعیین میزان اجرای جنبه های مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان» طراحی و اجرا شد.روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی که در نیمه دوم سال 1391 انجام شد، 138 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که با استفاده از پنج جنبه مراقبت تکاملی مبتنی بر شواهد بر گرفته از مطالعه Coughlin و همکاران طراحی شد و روایی و پایایی آن مورد بررسی قرار گرفت. داده ها در نرم افزار SPSS v.20 و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان اجرای پنج جنبه مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان به ترتیب شامل: مراقبت معمول و روزانه (%46.79)، مراقبت از خواب (%43.65)، تامین محیط سالم بخش مراقبت ویژه نوزادان (%27.65)، مراقبت خانواده محور (%23.63) و مدیریت و ارزیابی درد و استرس (%16.59) بود. در کل میزان اجرای مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان (%53.66) بود.نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه اجرای مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان فراگیر نشده است. امروزه اساس مراقبت از نوزادان ارائه مراقبت تکاملی است بنابراین باید تلاش بیشتری جهت گسترش اجرا و ارزیابی مراقبت تکاملی صورت گیرد. آموزش پرستاران نوزادان به عنوان حامیان اصلی مراقبت از نوزادان و خانواده ها در زمینه جنبه های مراقبت تکاملی باید مورد توجه قرار گیرد. ارائه دستورالعمل مراقبت تکاملی از سوی وزارت بهداشت و ارزیابی ارائه مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان می تواند در جهت بهبود کیفیت مراقبت از نوزادان موثر باشد.

اهداف: بخش های مراقبت ویژه یکی از حساس ترین قسمتهای هر بیمارستان می باشند، تدوین استانداردهای ساختاری مناسب و سنجش آن منجر به بهبود کیفیت خدمات ارائه شده در آن بخش ها می گردد. لذا این مطالعه با هدف «تعیین وضعیت ساختاری بخش های مراقبت ویژه انجام شد».روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی، به منظور سنجش استانداردهای ساختاری بخش های مراقبت ویژه در سه حیطه نیروی انسانی، شرایط فیزیکی و تجهیزات پزشکی در بیمارستانهای آموزشی شهر همدان و مقایسه آن با آخرین استانداردهای موجود بر طبق اصول راهنمای جهانی و استانداردهای اعتباربخشی بیمارستان های ایران طراحی و از اردیبهشت تا مهر ماه سال 1390 اجرا گردید. داده ها از طریق تکمیل فرمهای وارسی با مشاهده مستقیم محقق جمع آوری شد و با استفاده از آزمونهای آماری، آنالیز واریانس (ANOVA: Analysis of Variance) و اسپیرمن (Spearman) در محیط نرم افزار (17) SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: هر سه بخش مورد بررسی کمتر از 50 درصد نمره استانداردهای ساختاری از کل 843 نمره را کسب نمودند بطوری که بخش مراقبت ویژه بعثت 48% (با میانگین امتیاز 406)، بخش مراقبت ویژه قائم 45% (با میانگین امتیاز 376) و بخش مراقبت ویژه میلاد 41% (با میانگین امتیاز 346) استانداردها را دارا بودند. بیشترین درصد امتیاز استاندارد مربوط به نیروی انسانی با 58% و کمترین مربوط به شرایط فیزیکی و تسهیلات با 38% بود.نتیجه گیری: در بخش های مراقبت ویژه مورد بررسی امتیازات کسب شده در بعد ساختاری کمتر از حد مطلوب استاندارد بود. لذا پیشنهاد میگردد که مدیران اجرایی رسیدن به استانداردهای جهانی بالاخص ارتقاء استانداردهای ساختاری که ضامن ارتقاء کیفیت و عملکرد بهینه بخشهای مراقبت ویژه میباشد، را مد نظر قرار دهند. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

اهداف: وجود پرستاران دارای دانش کافی، نقش موثری در بالا بردن کیفیت مراقبت های پرستاری، به خصوص در بخش های ویژه دارد. یکی از مهم ترین ویژگی های ذکر شده برای پرسنل پرستاری بخش های ویژه، دانش است. به همین منظور، این مطالعه با هدف بررسی دانش پرستاران مراقبت های ویژه انجام شد. روش ها: برای این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 100 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه قلبی و مراقبت ویژه بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سمنان انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه جمع آوری شد. پس از ایجاد بانک اطلاعاتی در نرم افزار SPSS 11 با استفاده از آزمون مجذور کای ارتباط بین متغیرهای مورد نظر با دانش پرستاران بخش های ویژه بررسی شد. یافته ها: میزان دانش پرستاران در زمینه مراقبت های پرستاری از بیماران بستری در بخش های ویژه در حد ضعیف تا متوسط بود. همچنین، بین میزان دانش واحدهای مورد پژوهش با جنس، وضعیت استخدامی، بخش محل خدمت و سابقه کار آنها ارتباط معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: کارکنان بخش های ویژه نیازمند اطلاعات بیشتر و تخصصی تر در زمینه های کاری خود هستند. لذا پیشنهاد می شود که با توجه به نیازهای آموزشی واقعی، نسبت به تعدیل حجم مطالب درسی با تکیه بر تخصصی کردن آموزش پرستاری در حیطه های مختلف کاربرد آن در مقطع کارشناسی توجه بیشتری شود.

زمینه و هدف: مهم ترین عامل توسعه هر جامعه ای منابع انسانی و چگونگی استفاده بهینه از آن است. بخش مراقبت های ویژه یکی از بخش های مهم بیمارستان است. این مطالعه با هدف بررسی زمان مراقبت های مستقیم پرستاری از بیماران در بخش ویژه بیمارستانی در ایران در طول همه گیری کووید-19 پرداخته است. ضروری است تا درمورد آن مطالعات لازم و اقدام مناسب انجام شود. روش بررسی: این پژوهش، کمی و توصیفی مقطعی از نوع مشاهده ای است که در مدت 6 ماه انجام شده است. محیط پژوهش بخش ویژه کووید-19 در بیمارستان شهدای هفتم تیر و جامعه این پژوهش، پرستاران شاغل در این بخش بودند که به صورت تصادفی 42 نفر از آن ها در نوبت های مختلف انتخاب و مشاهده مستمر و اندازه گیری زمان فعالیت ها توسط محقق با استفاده از کرنومتر گوشی موبایل انجام و ثبت شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه بود. روایی محتوای این پرسش نامه توسط متخصصان متشکل از 5 نفر از اعضای هییت علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایران بررسی و از 10 نفر پرستاران کمک گرفته شد. نظرات آن ها درباره نوع مراقبت ها در پرسش نامه ها اعمال شد. پایایی ابزار به دلیل یکی بودن محقق و مشاهده گر، مورد تایید بود. از آمار توصیفی (فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار، کمترین و بیشترین) بهره گرفته شد و برای تحلیل از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: در این پژوهش، بیشترین تعداد پرستاران (60 درصد) در محدوده سنی (30 تا 39) سال و 72 درصد آن ها سابقه کار (11 تا 20) سال داشتند. بیشتر پرستاران زن (85 درصد) و متاهل (80 درصد) بودند. نتایج نشان داد در مجموع در هر نوبت کاری به طور میانگین پرستاران 247 دقیقه را به انجام مراقبت های غیر مستقیم می پردازند. بیشترین زمان در مراقبت های غیرمستقیم را گزارش نویسی با میانگین (10/5±,34/9دقیقه در نوبت کاری) و از سوی دیگر، کمترین زمان مربوط به ترتیب خارج کردن وسایل محافظ با میانگین (3/19±, 6/11 دقیقه در نوبت کاری) و مشورت با همکار و پوشیدن لباس محافظ هر 2 با میانگین و انحراف معیار یکسان (3/55±, 7 دقیقه در نوبت کاری) ثبت شده است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد در شرایط بحرانی کووید-19 نیاز بیمار به مراقبت های مستقیم و حضور مستمر پرستار بیشتر احساس می شود، اما با وجود تجهیزات پیشرفته در بخش های ویژه برای کاهش مراقبت های غیرمستقیم از بیماران، همچنان زمان مراقبت های غیرمستقیم زیاد است. باتوجه به این شرایط برای ارایه مراقبت پرستاری مناسب مهم است که بر تعداد پرستاران در طی مراقبت از بیماران کووید-19 افزوده و از فعالیت های غیر تخصصی آن ها کاسته شود.

زمینه و هدف: مراقبت فرد محور، به دلیل کاربرد گسترده و اهمیت روزافزون آن در پرستاری از اهمیت بالایی برخوردار است.   لذا به عنوان یک شاخص با کیفیت در نظام سلامت به حساب می آید. این مطالعه مروری با هدف بررسی رویکرد مراقبت فرد محور انجام شد. روش ها: این مقاله یک مرور نظام مند است که جست و جوی هدفمند بدون محدودیت زمانی با استفاده از کلمات کلیدی مراقبت فرد محور، پرستاری، بخش مراقبت ویژه و معادل انگلیسی آن در پایگاه های انگلیسی زبان Web of Science، Scopus، PubMed و فارسی SID Iran Medex, Magiran و موتور جستجوی Google Scholar تا مارس 2023 انجام شد. یافته ها: از 67  مطالعه اولیه، در نهایت 14 مطالعه وارد تحلیل نهایی شدند. در بیشتر مطالعات چهار عامل فردیت، مهرورزی، احترام و راحتی به عنوان ابعاد اصلی مراقبت فردمحور در بخش مراقبت های ویژه گزارش شد. بار کاری زیاد و عدم همکاری بین پرستاران به عنوان موانع اصلی اجرای مراقبت فردمحور و سابقه کاری بالا به عنوان عامل مؤثر بر ارتقاء کیفیت مراقبت فردمحور در بخش مراقبت های ویژه معرفی شد. ارائه فضاهای بالینی مناسب خانواده نیز از جمله عوامل مؤثر بر ارتقاء کیفیت مراقبت فرد محور گزارش شد. نتیجه گیری: مراقبت فردمحور به عنوان یک رویکرد جدید در مطالعات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. توجه به بیمار به عنوان یک فرد کامل، تأکید بر شخصیت فرد، مشارکت در فرآیندهای تصمیم گیری، احترام به خواسته های بیمار وخانواده وی می تواند عوامل مؤثری بر ارائه مراقبت فردمحور در بخش مراقبت های ویژه باشد. مطالعات محدودی در زمینه مراقبت های فردمحور در بخش مراقبت های ویژه انجام گرفته است که پیشنهاد می شود در مطالعات آتی، بیشتر مورد بررسی قرار بگیرد.

اهداف: هدف این مطالعه تبیین ضروریات ثبت پرستاری در بخش مراقبت ویژه قلبی جهت ارتقاء سیستم گزارش نویسی می باشد.روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش کیفی، از نوع تحلیل محتوی بوده که در آن 15 پرستار و 15 مدرس واجد شرایط به روش هدفمند و گلوله برفی از کل کشور انتخاب شدند و به تبیین ضروریات ثبت در بخش مراقبت ویژه قلبی پرداختند.یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل داده ها 22 زیرطبقه از 5 طبقه اصلی الف. تاریخچه سلامتی ب. بررسی سلامت ج. پایش د. مداخلات پرستاری ه. گزارش ترخیص پرستاری حاصل اتفاق نظر مشارکت کنندگان به عنوان ضروریات ثبت در بخش مراقبت ویژه قلبی پدیدار شد. نتیجه گیری: لازم است تا ضروریات ثبت به صورت ساختاریافته در اختیار پرستاران و مسوولان پرستاری و اساتید دانشگاها قرار گیرد تا ثبت مراقبتها، نظارت بر ثبت همچنین آموزش نحوه ثبت در بخش مراقبت ویژه قلبی با کمک این ساختار انجام شده و در نهایت کیفیت ثبت و به دنبال آن کیفیت مراقبت افزایش یابد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در بسیاری از کشورها در خصوص کودکان بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه در موارد بحرانی، قوانین یا دیدگاه هایی وجود دارد که مشخص می نماید چه کسی تصمیم گیرنده نهایی است. در تمامی این دیدگاه ها، استقلال بیمار رعایت می شود. همچنین به بیمار فرصت بیان خواسته هایش را می دهند. این مسوولیت اخلاقی پزشک است که اطمینان حاصل کند که بیمار یا وکیل وی، فرصت بیان خواسته هایش را داشته است. همچنین ضروری است که خطرات انجام درمان شجاعانه فوق انتظار بشری (Heroic) و عمیات احیا و همچنین شانس به دست آوردن یک نتیجه خوب، به صورت کامل، صادقانه و بدون تعصب برای بیمار توضیح داده شود. هر چند قانون اتونومی بیمار، تصمیم گیری نهایی را در دستان والدین قرار می دهد، ولی بهتر است که بررسی اطلاعات عرضه شده جهت تصمیم گیری در مورد کودک، پس از ارزیابی ظرفیت کودک و شدت بیماری، بر عهده والدین قرار داده شود.

زمینه و هدف ملاقات باز در ICU به علت اثرات آن بر بیماران و بستگان توصیه می شود اما در حال حاضر ملاقات در ICU به صورت محدود اجرا می گردد و چالش های حاصل از آن به درستی مورد بحث قرار نگرفته است. لذا در این مطالعه به تبیین چالش های ملاقات پرداخته شد. روش بررسی این مطالعه، یک پژوهش کیفی از نوع توصیفی-اکتشافی بود که از طریق مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته با 35 مشارکت کننده در بیمارستان های شهرکرد شامل 6 بیمار، 9 همراه بیمار و 20 پرستار در سال 1396 انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با رویکرد تحلیل تماتیک انجام گردید یافته ها تم (درون مایه) حاصل از تحلیل یافته ها، «تجربه ی تعارض» بود. این تعارض در همه ی گروه های مشارکت کننده اعم از بیمار، ملاقات کننده و پرستار مشاهده شد و منجر به بروز ساب تم های «عدم تعادل بین نیاز بیمار و همراه با قوانین» و «عدم تعادل بین باورهای علمی و انسانی پرستاران و قوانین موجود» گردید. نتیجه گیری تجربه ی تعارض در مشارکت کنندگان این مطالعه بیان کننده ی ضرورت یافتن دلایل ایجاد کننده ی تعارض از جمله روتین محوری و عدم اجرای عملکرد مبتنی بر شواهد از سوی پرسنل و به دنبال آن راهکارهای عملی و علمی برای رفع چالش ملاقات محدود است.